بایستی بیاموزیم که معلولان عضوی از جامعه هستند و شهرها فقط متعلق به ماهایی نیست که به اصطلاح نقص عضو نداریم. شهری را تصور کنید که همه یک چشم نابینا دارند. اگر وارد آن شهر شوید شما را به عنوان معلول خواهند شناخت.
آیا دوست داریم رفتارهایی که خودمان با معلولان و حتی سالمندان داریم با خودمان داشته باشند؟؟
چه اشکالی دارد وقتی خانمی باردار یا با بچه و یا پیر زن و یا پیرمردی از خیابان رد می شوند، با فاصله ترمز کنیم تا با خیال راحت و بدون اضطراب رد شود؟ آیا قرار است خودمان تا عبد جوان بمانیم و سالم باشیم؟
مسلما اینطور نیست. فرهنگ مسری است و تا از خودمان شروع نکنیم چیزی به خودمان نخواهد رسید.
روز عصای سفید (به انگلیسی: White Cane Safety Day) روز ملی در ایالات متحده آمریکا است؛ که هر ساله در ۱۵ اکتبر مصادف با اغلب (23) مهر و در برخی سال‌ها (۲۴ مهر) از سال ۱۹۶۴ میلادی جشن گرفته می‌شود.
این روز برای پاسداشت و گرامیداشت دستاوردهای کسان نابینا که چه به گونهٔ مادرزادی نابینا زاده شده‌اند و چه با بروز رخدادهای ناگوار و بر سر حوادث نابینا شده‌اند جشن گرفته می‌شود. در ایران روز بیست و چهارم مهر را روز عصای سفید نامیده‌اند
هر چند كاربرد عصا به عنوان وسيله كمكي در رفت و آمد نابينايان، از سده ها پيش متداول بوده ولي به کار گیری عصاي سفيد به شكل امروزي و به عنوان نماد بعد از جنگ جهاني اول رایج شد.
در سال 1921م. جیمز بیگز عكاس انگلیسی كه در سانحه‌اي بينایي خود را از دست داده بود براي در امان ماندن از تصادف حین رفت و آمد در خيابان‌هاي اطراف محل زندگي خود ابتكار استفاده از عصاي سفيد را به کار برد و پس از آن بود که دو پژوهشگر آمریکایی قانون عصای سفید را نوشتند و 15 اکتبر به عنوان روز جهانی نابینایان یا قانون عصای سفید تعیین شد.
جان کلام این قانون این است که نابینا هم عضوی از جامعه متمدن است و حقوق اجتماعی مصرحی دارد و به جای ابراز ترحم حقوق او را باید رعایت کنیم.
خانم یا آقایی که رانندگی می کنید اجازه بدهید نابینایی که با عصای سفید قابل شناسایی است به راحتی از خیابان عبور کند. نه بگوییم « مگه کوری؟» و نه با واژه « روشن‌دل» بخواهیم خودمان را گول بزنیم.
احترام به نابینا با این تعارفات نیست. با رعایت قانون عصای سفید است.
چند سال پیش مدیر مسؤول یک ماهنامه سیاسی که از فعالان و صاحب نظران سیاسی هم هست و چشم های خود را در انفجاری پیش از انقلاب از دست داده به مناسبت روز عصای سفید گفت:
وقتی با نابینایی رو به رو می شوید به جای این که بگویید از راست بپیچ یا از چپ به دستی که عصا دارد اشاره کنید و بگویید به سمت دست عصا چون ممکن است منظور شما سمت راست خودتان باشد در حالی که برای او چپ است.
عصای سفید می تواند ضامن جان و سلامت یک نابینا باشد. اگر عصای سفید را نبینیم این ماییم که نابیناییم و اگر نابینایی نابینا دست خود او نبوده این نابینایی در عین بینایی از آن دست ندیدن هاست که سزاوار سرزنش است.
نابینا نه نیاز به ترحم ما دارد نه تعارفی چون خطاب با کلمه « روشن‌دل» و اتفاقا خوش‌شان نمی‌آید به آنها روشن‌دل گفته شود. حقوق اجتماعی نابینایان را به رسمیت بشناسیم و رعایت کنیم. کمترین و نماد آنها توجه به عصای سفید است…
